Mam 7 lat i z pistoletem na kulki ostrożnie wchodzę w głąb ulicy Wąskiej. „O, cóż za żołnierz?”- pada pytanie, rozglądam się i poznaję, że to pan Kaziu. „Armii Krajowej – dziadku” - zwracam się do staruszka siedzącego na balkonie. „No, to się poddaję” - podnosi żartobliwie ręce do góry i zaprasza mnie sugerując, że ma coś słodkiego. Ulegam i wobec takiej propozycji składam broń.

Otwieram oczy i patrząc w Biograficznym Słowniku Rabki na pogodną twarz tego staruszka, nie mogę oprzeć się wrażeniu, ze rozmawiałem z nim wczoraj, a ostatni raz było to ponad 17 lat..