Pierwsza znana w historii wzmianka o dudach związana jest z cesarzem Neronem. Swetoniusz relacjonuje, iż Neron złożył u schyłku publiczne ślubowanie, że jeśli zachowa swą potęgę, wówczas dla uczczenia swego zwycięstwa będzie grał podczas igrzysk na „choraulam et utricularium”. Ten termin, oznaczający skórzany worek, należy tłumaczyć właśnie jako dudy. Cóż, Neron nie zachował swej potęgi. Według Tacyta Neron, chcąc odciągnąć od siebie podejrzenia, odnośnie podpalenia Rzymu winą za pożar obarczył chrześcijan, co stało się przyczyną fali krwawych prześladowań. Swetoniusz napisał: Ukarano torturami chrześcijan, wyznawców nowego i zbrodniczego zabobonu. Ale zrzucenie winy na chrześcijan nie pomogło Neronowi, który opuszczony przez wszystkich ostatecznie popełnił samobójstwo, a jego ostatnie słowa miały brzmieć: Qualis artifex pereo! (Jakiż artysta ginie!).
Miałem przywilej poznać Michała Nawarę – wytwórcę dud, artystę o bardzo szerokich zainteresowaniach, bardzo ciekawego człowieka. Michał zgodził się na wywiad dla „Wiadomości Rabczańskich”.